En / Fa

پرینت سه‌بعدی با لایه‌هایی از رول متریال | LOM 3DPrinting

LOM روشی نوین برای ساخت احجام سه‌بعدی‌ست توسط شرکت Helisys Inc طراحی شده است. از بزرگ‌ترین ضعف‌های روش SLM و EBM سرعت مدل‌سازی است که در تکنیک کنونی این موضوع به خوبی بر طرف شده است. این روش نیز مانند سایر روش‌های پرینت‌ سه‌بعدی در ابتدا با ساخت فایل نظر که توسط کامپیوتر به فرمت STL  یا 3DS درآمده و در اختیار دستگاه قرار گرفته شروع می‌شود. سپس باید مواد مورد استفاده دست‌گاه که صفحات رول شده هستند را نیز در دست‌گاه قرار داد. حالا دست‌گاه آماده‌ی کار می‌باشد.

در این روش به جای پودر فلز، لایه‌هایی از رول متریال به جنس کاغذ، پلاستیک یا فلز (که اصطلاحا به آن لمینیت laminate گفته می‌شود) توسط یک غلطک گرم به لایه‌های دیگر اتصال می‌یابد. این غلطک قبل از فرآیند لیزر، در یک صفحه‌ی افقی حرکت می‌کند و صفحه‌ی ماده‌ی مورد نظر را گرم کرده و به لایه‌ی قبلی اتصال می‌دهد. پس از اعمال برش توسط لیزر، صفحه‌ی ماده‌ی اولیه توسط دست‌گاه جمع شده و صفحه‌ی جدید بر روی لایه‌ی قبلی که توسط بازوی دستگاه در جهت محور Z  پایین آمده، قرار خواهدگرفت. این عملیات آن‌قدر تکرار خواهد شد تا این مجموعه یک مدل سه‌بعدی کامل را  ایجاد کند.

در نوع کاغذی به دلیل استفاده از لایه‌ی کاغذی در لایه‌های ماده‌ی اصلی دستگاه، حجم نهایی ایجاد شده به دلیل گرمای نسبی و همین طور داشتن ویژگی های کاغذ، به شدت جاذب رطوبت هوای محیط خواهد بود . بنابراین می‌توان جهت مقابله با این جذب‌، سطح خارجی مدل را با رنگ مخصوص و یا الکل یا لاک پوشاند تا مدل مورد نظر رطوبت محیط را جذب نکند.

اگر چه این روش هنوز روش رایجی نیست اما به دلیل مواد مورد استفاده‌ی ارزان و سرعت بالا‌ی دستگاه در کل می‌توان گفت LOM روش مقرون به صرفه‌ای‌ست. به همین دلیل نیز مدل‌های ایجاد شده می‌توانند مدل‌های بزرگی به نسبت دیگر روش ها از نظر ابعاد باشند چرا که یکی از علت‌های کوچک بودن مدل‌ها در روش‌های دیگر گران بودن مواد و تکنولوژی مورداستفاده‌ی دستگاه است.

هم‌اکنون مهم‌ترین تولید‌کننده‌ی صنعتی پرینتر‌های ال‌او‌ام، Cubic Technologies است.

Image result

روش ساخت افزایشی | Additive Manufacturing

روش‌های ساخت به مدد دستگاه‌های دیجیتال بسیار متنوع و گوناگون شده‌اند. یکی از این روش‌ها Additive Manufacturing یا تولید به وسیله‌ی افزودن لایه‌های مصالح بر روی یکدیگر و در نتیجه دست یابی به حجم سه بعدی مورد نظر است. تقریبا زمان به کارگیری این روش در تولید نمونه‌های اولیه(RP) را می‌توان به اواخر سالهای ۱۹۸۰ و اوایل سالهای ۱۹۹۰ میلادی بازگرداند، جایی که در دانشگاه ام آی تی برای اولین بار دستگاه‌هایی برای تولید سریع محصول به طراحان و تولیدکنندگان عرضه شد. دستگاه پرینت سه بعدی یکی از دستگاه‌های ساخت دیجیتال به وسیله‌ی روش افزودن مصالح می باشد که البته این افزودن را به طرق مختلف انجام می‌دهد. با توسعه‌های اخیر، انواع مختلفی از پرینترهای سه بعدی ساخته شده‌اند که هر یک بنابر تکنولوژی خاص خود محصولات متفاوتی را تولید می‌کنند. در یک نگاه می توان تکنولوژی پرینت سه بعدی را به صورت زیر دسته بندی کرد:
Stereolithography(SLA)
Fused deposition modeling (FDM)
Selective Laser Sintering (SLS)
Selective laser melting (SLM)
Electronic Beam Melting (EBM)
Laminated object manufacturing (LOM)